بررسی کاربرد بتن قلیا فعال سرباره ای در ساخت تراورس های راه آهن

در این پایان نامه، به بررسی امکان کاربرد بتن قلیا فعال سرباره ای در تولید تراورس های راه آهن پرداخته شده است. با استفاده از سرباره ی تولیدی در کارخانه ی ذوب آهن اصفهان و فعال سازی آن به کمک محلول قلیایی متشکل از هیدروکسید سدیم و سیلیکات سدیم و با در نظر گرفتن فاکتورهای موثر و مهم در تولید این نوع بتن شامل: غلظت محلول هیدروکسید سدیم، نسبت وزنی محلول هیدروکسید سدیم به سیلیکات سدیم، نسبت وزنی محلول قلیایی به سرباره و درصد وزنی سنگدانه ها در بتن، به کمک روش طرح آزمایشگاهی تاگوچی، طرح اختلاط بهینه با توجه به ضوابط آیین نامه ای مرتبط با تولید تراورس های بتنی، به دست آورده شده است. با استفاده از طرح اختلاط به دست آمده، 2 عدد تراورس بتنی پیش تنیده در کارخانه ی تراورس سازی کرج ساخته و تحت آزمایش خمش استاتیکی قرار گرفت. هم چنین، تأثیر عواملی نظیر شرایط مختلف عمل آوری، افزودن فوق روان کننده، تغییر نسبت آب به مواد جامد و افزودن پوزولان زئولیت، بر کارایی، مقاومت فشاری 7 روزه و 28 روزه و مقاومت خمشی این بتن بررسی شده است. روش انجام تمام آزمایش ها با استانداردهای معتبر مانند astm و bs مطابقت دارند. نتایج حاصل نشان دادند که عمل آوری حرارتی باعث تسریع روند کسب مقاومت نهایی بتن قلیا فعال سرباره ای می شود؛ با این حال عمل آوری در آب، بیش ترین مقاومت فشاری 28 روزه را نسبت به سایر روش ها (عمل آوری حرارتی و عمل آوری در دمای محیط) به دست می دهد. نتایج هم چنین نشان دادند که افزودن فوق روان کننده با پایه ی نفتالین تأثیر قابل توجهی بر کارایی و مقاومت بتن قلیا فعال سرباره ای در این حالت ندارد؛ اما تغییر در نسبت آب به مواد جامد، به شدت کارایی و مقاومت این نوع بتن را تحت تأثیر قرار می دهد. علاوه بر این، درصد مناسب افزودن و جایگزینی زئولیت، که بیش ترین افزایش را در مقاومت فشاری نتیجه می دهد، 15 درصد وزنی سرباره به دست آمد. بر اساس نتایج این پایان نامه و با در نظر گرفتن ملاحظات فنی مرتبط با تولید تراورس های بتنی، می توان نتیجه گرفت که بتن قلیا فعال سرباره ای به خوبی ضوابط مطرح شده از سوی آیین نامه های معتبر را جهت تولید تراورس های راه آهن برآورده می کند و انتظار می رود که بتوان از این نوع بتن به عنوان جایگزینی مناسب برای بتن های معمولی در ساخت تراورس های راه آهن استفاده کرد.